Τα στάδια διδασκαλίας των εικόνων PECS σε ένα παιδί είναι τα εξής:

Πρώτο στάδιο:

Ο θεραπευτής, ξεκινώντας συνήθως με τα τρόφιμα, κατηγοριοποιεί σε μια λίστα τα αγαπημένα αντικείμενα του παιδιού. Στα πλαίσια του πρώτου μαθήματος επιλέγεται ένα από αυτά και στη συνέχεια δημιουργείται η εικόνα του εν λόγω αντικειμένου.

Απώτερος σκοπός του πρώτου σταδίου είναι το παιδί να επιδείξει ενδιαφέρον για το εικονιζόμενο αντικείμενο, ώστε να πάρει την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει με τις εικόνες και έπειτα να διαλέξει αυτό που πραγματικά επιθυμεί.

Δεύτερο στάδιο:

Ο θεραπευτής κινείται ελαφρώς μακριά από το παιδί, έτσι ώστε αυτό να κινηθεί προς εκείνον και να τοποθετήσει την κάρτα-εικόνα στο χέρι του.

Αυτό το στάδιο αποσκοπεί στο να μάθει το παιδί να « επιμένει » στην επικοινωνία του, καθώς αναζητώντας και εν τέλει βρίσκοντας την περισσότερο επιθυμητή εικόνα, την ανταλλάσει πηγαίνοντας προς το άτομο που θα ικανοποιήσει το αίτημά του.

Τρίτο στάδιο:

Σ’ αυτό το στάδιο δίνονται στο παιδί περισσότερες από μία κάρτες-εικόνα.

Στα πλαίσια αυτού του σταδίου πρέπει να επιλέξει ποια αντιπροσωπεύει το επιθυμητό αντικείμενο και εν συνεχεία να δώσει τη συγκεκριμένη κάρτα στον θεραπευτή.

Τέταρτο στάδιο:

Δίνεται στο παιδί μια κάρτα με την φράση « Θέλω… ». Σε αυτό το στάδιο το παιδί πρέπει να χρησιμοποιήσει αυτήν την κάρτα μαζί με την κάρτα-εικόνα που δείχνει το τι είναι επιθυμητό για κείνο. Εδώ η κεντρική ιδέα είναι το παιδί να μάθει να επικοινωνεί με πλήρεις προτάσεις. Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να διαβάζουν, μπορούν να ξεκινήσουν να αναγνωρίζουν τις λέξεις ως σύμβολα για τις κάρτες.

Πέμπτο στάδιο:

Μέχρι και αυτό το στάδιο το παιδί δεν έχει ερωτηθεί ποτέ άμεσα « Τι θέλεις; ». Εδώ ο θεραπευτής ρωτά το παιδί με άμεση ερώτηση, περιμένοντάς το να παραδώσει την κάρτα με την επιλεγμένη εικόνα. Σε αυτό το σημείο τίθενται τα θεμέλια για το μέλλον της επικοινωνίας του, δεδομένου ότι ο ενήλικας πρέπει να γνωρίζει τις επιθυμίες του παιδιού.

Έκτο στάδιο:

Το παιδί σ’ αυτό το στάδιο μπορεί να χρησιμοποιήσει με ευκολία το PECS και να έχει γενικεύσει το όλο σύστημα σε περισσότερους από έναν θεραπευτές. Κοινώς το παιδί διδάσκεται πώς να σχολιάσει κάτι που παρατηρεί. Ο θεραπευτής κρατά ψηλά ένα ενδιαφέρον, για το παιδί, αντικείμενο ρωτώντας το « Τι βλέπεις; ». Το παιδί τότε, πρέπει να βάλει την κάρτα-εικόνα που αντιστοιχεί στο αντικείμενο που του δείχνει ο θεραπευτής, δίπλα στην κάρτα « Βλέπω… ». Μ’ αυτό τον τρόπο το παιδί μαθαίνει πώς να παρατηρεί και να μαθαίνει.